We zijn naar een dansvoorstelling gaan kijken die long long short long short heet. Dit hebben we gezien in het Kaaitheater in Brussel.
Informatie vanop de site van het Kaaitheater:
‘It is a piece made with love’, zeggen Alix Eynaudi en Agata Maszkiewicz over long long short long short. We geloven het graag. In De Standaard schreef Sarah Vankersschaever: ‘In dit “korte lange stuk gemaakt van korte lange deeltjes” kijken ze welke relaties tussen hun beiden mogelijk zijn: vriendschap, seksualiteit en individualiteit zijn de voornaamste kernwoorden. (…) Het mooie aan long long short long short is dat de voorstelling zacht is zonder licht te worden: Eynaudi en Maszkiewicz reiken ons persoonlijk materiaal aan met behulp van beweging, gesproken en geprojecteerd woord, licht en videofragmenten.’ Alix Eynaudi danste bij Rosas. In 2008 presenteerden we haar eerste eigen creatie, Supernaturel, een pareltje. Eynaudi en Agata Maszkiewicz acteerden en dansten in Big 3 / happy end van Superamas. Vorig jaar realiseerden zij de film The Visitants.
Ik heb er twee recenties van gevonden:
Eentje op de site van De Standaard Online:
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=AL2JB377&word=long+long+short+long+short
Eentje op de site van De Morgen:
Interview met Alix Eynaudi in De Morgen: "Een zoektocht naar de authentieke ontmoeting"
Pieter T'Jonck (01/04/2010)
'LONG LONG SHORT LONG SHORT' ZOEKT NAAR DE AUTHENTIEKE ONTMOETING
Communiceren met bewegingen
Long Long Short Long Short, zo heet de voorstelling van danseressen Alix Eynaudi en Agata Maszkiewicz. De twee willen de kijkers met dit stuk een sleutel bieden om dans beter te lezen, maar bieden al doende ook een blik op hun eigen zielenroerselen.
Waar betekent die vreemde titel? Is het Morsecode?
Alix Eynaudi: “Het heeft niets met Morse te maken. Toen we zochten naar een titel voor ons stuk stootten we op internet op een handleiding voor succesvolle boeken. Die beweerde aan dat een boek waarvan de titel een opeenvolging is van twee lange woorden, een kort, een lang en terug een kort woord gegarandeerd succes zal hebben. We behielden dat voorschrift als titel.”
Succes is de drijfveer?
“Niet echt. Trouwens, onze titel bestaat uit 5 korte woorden. Wat ons aantrok in die titel was het ritmische karakter ervan. Dat stemt overeen met de structuur van ons stuk. De voorstelling is opgebouwd als een reeks kleine scènes die elkaar snel afwisselen. We veranderen daarbij steeds van medium. We slaan zo de brug tussen veel verschillende manieren om iets te vertellen: spreken, dansen, een film tonen, schrijven.”
Toon je zo verschillende aspecten van jullie verhouding?
“Zo kan je het begrijpen. We vertrokken van Authentic Movement (AM), een therapeutische methode om mensen te leren beter te communiceren. Die werkt zo: één deelnemer stelt een fysieke handeling (bewegen, dansen) terwijl de andere toekijkt. Na afloop vertelt de beweger wat hij ervaren heeft. De toeschouwer zegt op zijn beurt wat hij zag en dacht dat het betekende. Via die weg krijg je een soort overdracht tussen de twee deelnemers. Het is een beetje pervers, wat hoe kan je nu ‘authentiek’ zijn als iemand je staat te screenen. We steken er daarom een beetje de draak mee.”
Als je reacties hoort op het stuk, lijkt het nochtans een heel poëtisch en gevoelig werk?
“Maar dat is ook zo. We nemen wel een loopje met de methode, maar toch geloven we ook dat iets als een authentieke ontmoeting mogelijk moet zijn. We zijn aan dit stuk ook begonnen vanuit een reële belangstelling voor elkaar. Je kan het stuk perfect begrijpen op dat niveau: twee vrouwen die hun mogelijke verhoudingen onderzoeken. Dat is iets heel poëtisch. Die dubbelzinnigheid zat ook in eerder werk dat ik maakte als Supernaturel of Crystalll. Je kan je schouders ophalen voor schoonheid, of vinden dat hedendaagse kunst daar ver van moet blijven, maar desondanks kan schoonheid toch een grote impact hebben op je ervaring.”
Het gaat jullie echter om meer dan de verkenning van elkaars gevoelens en expressies?
“Inderdaad. Op een tweede niveau is AM als methode heel geschikt als tool voor kijkers om dansbewegingen op een meer gearticuleerde wijze te lezen. We gebruiken AM dus oneigenlijk, maar dat geeft interessante resultaten. Je ziet telkens een van ons iets doen, terwijl de ander vanuit de coulissen een report geeft, zoals in AM. Daardoor krijg je een concrete interpretatie van een bepaalde beweging. Die reports vullen we echter ook aan met teksten die geprojecteerd worden. Soms zijn dat ondertitels bij wat gezegd wordt, maar soms ook poëtische teksten die een andere interpretatie uitlokken. We sporen de toeschouwers zo aan om hun eigen invulling te geven aan de dans, want uiteraard is er nooit één manier om een beweging te verklaren.”
Het lijkt wel alsof jullie een duet op afstand maken.
“We probeerden inderdaad van in het begin om met twee te dansen zonder ofwel unisono te bewegen ofwel een echt duet te maken. Door het spel met stemmen uit de coulissen ontstaat er een soort extended version van het duet die zich uitstrekt tot in de zaal. De film over onze tocht van het platteland naar de stad breidt de ruimte van de voorstelling zelfs uit buiten het theater."
In het begin vond ik het nogal raar. Ik had dit helemaal niet verwacht. Ik dacht echt dat ze met hun twee zouden dansen op muziek. Ik vond het bizar om te zien hoe ze in het begin om de beurt op het podium kwamen. Ook de tekst die op de muur verscheen was raar. In het begin snapte ik het allemaal niet zo goed maar naar mate dat het vorderde vond ik het wel leuk. Het was een leuke ervaring.
Ik heb ook twee filmpjes gevond over deze voorstelling:
http://www.youtube.com/watch?v=24U7RZb0Fe4&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=XIcnP9WgKg0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten